5. مدیریت هیجان و عواطف:
مانیتور تب لت و خود تب لت به دلیل حساسیت و ظرفت نیاز به جعبه، قاب و برچسب ضدخش، ضد لک و ضد آب و ضد ضربه دارند. ما نمی گوییم چرا من تب لتم را باید ضد خش و ضد آب و ضربه کنم، وسائل خشن مراقب باشند. بله وسائل خشن مانند کارد تیز هم باید محافظ خاص خودشان را داشته باشند تا آسیب نزنند. دستورات دینی روابط برای خانم ها حساس تر و دقیق تر است، نه به خاطر برتر دانستن مرد، بلکه به دلیل مراقبت از زن که قرار است نرم افزار زندگی مشترک یعنی تربیت، فرزندپروری و همسرداری و رشد معنوی خانواده را ارتقا بخشد. زن نسبت به مرد عاطفی تر و هیجانی تر است و این ابزار او برای وظایف و مسؤولیت هایش است اگر غیر این بود نادرست و غیرعادلانه بود:
«ابروی کج ار راست بُدی کج بودی»
اگر ابروی کج راست می‌بود آن وقت کج بود.
جهان چون چشم و خط و خال و ابروست
که هر چیزش بجای خویش نیکو است
حاجی سبزواری می‌گوید :
ما لَیسَ مَوْزونآ لِبَعْضٍ مِنْ نِغَمٍ
فَفی نِظامِ الْکلِّ کلٌّ مُنْتَظَمٌ
هر چه که در یک حساب جزئی به نظر ناموزون می‌آید، در حساب کلی همه سر جای خودش است و منتظم است. حافظ می‌گوید :
پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت
آفرین بر نظر پاک خطاپوشش باد[1]
دستورات شرع متناسب با جنسیت و حدود روابط ما تعیین شده است و ما را در مدیریت عاطفی و هیجان در روابط توانمند می کند. فرشته که سرشار از نیاز عاطفی بود با حضور در کلاس های مشترک و ارتباط مکرر با یک جوان به ظاهر موفق، مدیریت هیجانی و عاطفی خودش را سست کرد. همان طور که مدیریت شهوت برای مرد در صدر توصیه های دینی است مدیریت هیجانی و عاطفی هم برای زن در صدر توصیه های اخلاقی و شرعی است. ایرج بعد از رفع نیاز جنسی اش وابستگی عاطفی اش شروع شد و هیجان و عواطفش نسبت به جنس مکمل بیدار شد................
ادامه داره
.............................................
پی نوشت:
1- پیر و استاد راه نسبت به دیگران، در یک افق بالاتری نگاه می‌کند؛ در افقی که او می‌بیند نظام آفرینش نظام احسن است و در آن اصلا خطایی وجود ندارد. آنچه که شما خطا می‌بینید، در افق پایین‌تر می‌بینید، در یک نظر بالاتر خطایی وجود ندارد. در آن نظر بالاتر همه چیز زیباست، به همه چیز هم راضی هستند، به هر جریانی که واقع می‌شود. این جریان و ضد آن جریان و ضدِ ضد آن جریان و ترکیب اینها همه همین جوری که باید واقع بشود واقع شده.
( رک: عدل الهی، مرتضی مطهری ،ج ،1 ص 142)
